Καλημέρα φίλοι μου. Παραμονές της Πρωτομαγιάς για μια ακόμα χρονιά και να που τα λέμε πάλι. Θα σας αναφέρω σήμερα το πως αντιμετώπιζαν την ημέρα αυτή οι παλιότεροι Λαγκιώτες. Δεν ήταν πολύ ξεχωριστή ημέρα για τους ενήλικες που πάλευαν για την καθημερινή επιβίωση, αλλά τα παιδιά τουλάχιστον, έκαναν ότι μπορούσαν:
Π ι ά ν ω τ ο Μ ά η
Πολλά από τα αρχαία έθιμα έχουν
επιβιώσει στην παράδοσή μας ως σήμερα. Το πρώτο είναι το «πιάσιμο του Μάη». Δεν
ήταν αργία η Πρωτομαγιά εκείνα τα χρόνια. Το σχολείο λειτουργούσε κανονικά,
αλλά ήταν ημέρα σχολικής εκδρομής. Έτσι, τα παιδιά του χωριού έβγαιναν την
Πρωτομαγιά στα λιβάδια και τα χωράφια κι έκαναν εκδρομή. Δεν έκαναν πικ- νικ,
γιατί πολύ απλά δεν υπήρχαν και πολλά πράγματα ως φαγώσιμα. Αλλά δεν
πτοούνταν. Έτρεχαν, έπαιζαν, και
τραγουδούσαν στα λιβάδια. Κυλιόνταν στην πρασινάδα και μάζευαν λουλούδια. Το
τραγούδι του Μάη αρκετά αργότερα προσαρτήθηκε στην Πρωτομαγιά, αλλά αυτό δεν εμπόδιζε
τα παιδιά να τραγουδάν τραγούδια που γνώριζαν και εξυμνούσαν την φύση, η οποία ξεκινούσε
για το απόγειό της. Όμως, και όταν έμαθαν το τραγούδι του Μάη, το τραγουδούσαν
προς τιμήν της φύσης στην οποία μέσα μεγάλωναν:
Ο Μάιος μας έφτασε
εμπρός βήμα ταχύ,
να τον προϋπαντήσουμε
παιδιά στην εξοχή.
Λουλούδια ας μαζέψουμε
και ρόδα και κρίνα
στεφάνια ας πλέξουμε
του Μάη μ’ εκείνα
Στο Μάη που σήμερα
γιορτάζει στη Γη
στο Μάη που σήμερα
γιορτάζει στη Γη
Μ α γ ι ά τ
ι κ ο σ τ ε φ ά ν ι
Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς έχει
να κάνει με την ανθρώπινη χαρά για την άνοιξη, τη
βλάστηση. Απότοκο των δοξασιών αυτών είναι το μαγιάτικο
στεφάνι στην πόρτα των σπιτιών από διάφορα
άνθη και καρπούς.
Την πρώτη μέρα του Μάη,
αναζητούμε στη Φύση την ομορφιά και τη δροσιά της Άνοιξης. Κόβουμε λουλούδια
από τους αγρούς για να πλέξουμε πολύχρωμα στεφάνια που θα κρεμάσουμε στη
συνέχεια στις πόρτες των σπιτιών.
Το έθιμο της Πρωτομαγιάς να
στολίζουμε τις πόρτες των σπιτιών με στεφάνια λουλουδιών έρχεται από τα πολύ παλιά
χρόνια και τότε συμβόλιζε την υποδοχή της δύναμης της φύσης στο σπιτικό.
Έτσι
και τα Λαγκιούλια, κατά την διάρκεια της εκδρομής τους έξω από το χωριό, στις
πλαγιές των βουνών, μάζευαν μαργαρίτες, στάχυα και όποια άλλα λουλούδια έβρισκαν
ανθισμένα και έφτιαχναν μ’ αυτά στεφάνια που τα φορούσαν στο κεφάλι τους.
Κατόπιν, τα έπαιρναν μαζί τους όταν επέστρεφαν στο σπίτι τους. Τα κρεμούσαν
στην πόρτα τους για να υποδεχτεί και το σπίτι το Μάη, και την αναγέννηση της Φύσης.
Φίλοι μου, εμείς θα γιορτάσουμε την Πρωτομαγιά στη Λάγκα. Που μπορούμε αλλού να βρούμε τέτοια φύση που αναγεννάται; Πάρτε κι εσείς την παρέα σας, κι ελάτε στη Λάγκα. Ο Αι- Κωνσταντίνος, το Σχολείο, η Τούμπα και τόσα άλλα μέρη, σας περιμένουν να τα ανακαλύψετε ξανά και ξανά. Να πλέξουμε στεφάνια και να ζήσουμε μέσα στο πράσινο όπως ακριβώς θα έπρεπε να κάνουμε συχνά. Γιατί τώρα τελευταία έχουμε χάσει τον δρόμο μας, γιατί έχουμε χάσει την επαφή μας με την φύση. Ας την ξαναβρούμε λοιπόν. Ας είναι Πρωτομαγιά στη Λάγκα η αρχή.
Εις το επανιδειν φίλοι μου.
