Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΑΣ ΤΟΠΟΣ

Καλωσορίσατε στον τόπο μας. Στη Λάγκα. Η Λάγκα είναι ένα χωριό χωμένο μέσα στο δάσος, στους πρόποδες των Οντρίων και ταυτόχρονα του Γράμμου, σε ένα απαράμιλλης ομορφιάς τοπίο, στην Καστοριά. Σε όλους εσάς που παρακολουθείτε συστηματικά ή όχι τα τεκτενόμενα του χωριού μας, σας εύχομαι καλή περιήγηση. Το blog αυτό είναι καθαρά λαογραφικό και περιγραφικό τόσο της σύγχρονης όσο και της παλιάς ζωής της Λάγκας. Γιατί δεν πρέπει να χαθούν οι παραδόσεις και η ιστορία μας. Χωρίς αυτά, χωρίς να γνωρίζουμε την κληρονομιά μας, δεν μπορούμε να υπάρχουμε σαν ξεχωριστοί άνθρωποι, σαν συγχωριανοί και πηγαίνοντας πιο μακριά, ακόμα και σαν έθνος.
Καλωσορίσατε λοιπόν και ελάτε να κάνουμε βόλτα μαζί στη Λάγκα του πριν και του τώρα...

Κυριακή 26 Μαρτίου 2017

25η ΜΑΡΤΙΟΥ 2017 ΣΤΗ ΛΑΓΚΑ

Καλημέρα φίλοι μου. Άγια μέρα η χθεσινή για την Ελλάδα μας, και την τιμήσαμε όπως της αρμόζει. Ένα ταπεινό στεφάνι φτιαγμένο με δάφνες της Λάγκας και κατατεθειμένο με κάθε αίσθημα τιμής και δόξας και περηφάνιας ελληνικής. Λιγοστοί πάλι οι παρευρισκόμενοι, αλλά αρκετοί για να τιμήσουμε τους νεκρούς μας ήρωες- πεσόντες υπέρ της πατρίδας. Για να απολαμβάνουμε εμείς σήμερα την Ελευθερία, την τόσο αγαπημένη.

Ο γηραιότερος της παρέας, ο "Διγενής" με το στεφάνι που θα καταθέσει.



Αυτοί είμαστε όλοι κι όλοι, αλλά θα συνεχίσουμε ακόμα κι αν μείνει μόνο ένας.

Στη διαδρομή για το μνημείο η φύση φόρεσε τα καλά της.


Η κατάθεση ξεκινάει. Φανερά συγκινημένος και με κάθε επισημότητα, ο συγχωριανός μας καταθέτει το στεφάνι για να τιμήσει τους πεσόντες.


ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ!

Η ομορφιά τ' ουρανού. Πως να μη βάλεις αυτά τα χρώματα στη σημαία σου;


Επιστροφή στο καφενείο του χωριού για κέρασμα με το πατροπαράδοτο φρεσκότατο μπισκοτολούκουμο.

Και η πρώτη ανοιξιάτικη βόλτα στη λαγκιώτικη φύση. Τι λυτρωτικό συναίσθημα!

Και η χελωνίτσα ξύπνησε από τον πολύμηνο χειμωνιάτικο ύπνο της.

Και ο δρόμος οργωμένος από ζαρκάδια κάθε μεγέθους. Χαίρομαι πολύ γι' αυτό.



Και το βηχάνι άνθισε.






Απολιθώματα που καταμαρτυρούν την ύπαρξης ζωής στη Λάγκα σε εποχές ξεχασμένες από τον χρόνο.


Ώσπου είδα τα χνάρια μιας αρκούδας και έκανα πλέον μεταβολή. Ας μην την ανησυχήσουμε.








Και λευκά ανοιξιάτικα κυκλάμινα. Και μια φύση ανθισμένη να μοσχομυρίζει.

Και μετά την τόση κούραση, το παραδοσιακό σημερινό φαγητό, μπακαλιάρος σκορδαλιά. Γεια στα χέρια σου Δήμητρα! Απίθανος ήταν.
                                     

Φίλοι μου, ας νιώθουμε πάντα την ελευθερία στη ζωή μας, και προπαντός ας μην ξεχάσουμε ποτέ αυτούς που μας την χάρισαν
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!