Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΑΣ ΤΟΠΟΣ

Καλωσορίσατε στον τόπο μας. Στη Λάγκα. Η Λάγκα είναι ένα χωριό χωμένο μέσα στο δάσος, στους πρόποδες των Οντρίων και ταυτόχρονα του Γράμμου, σε ένα απαράμιλλης ομορφιάς τοπίο, στην Καστοριά. Σε όλους εσάς που παρακολουθείτε συστηματικά ή όχι τα τεκτενόμενα του χωριού μας, σας εύχομαι καλή περιήγηση. Το blog αυτό είναι καθαρά λαογραφικό και περιγραφικό τόσο της σύγχρονης όσο και της παλιάς ζωής της Λάγκας. Γιατί δεν πρέπει να χαθούν οι παραδόσεις και η ιστορία μας. Χωρίς αυτά, χωρίς να γνωρίζουμε την κληρονομιά μας, δεν μπορούμε να υπάρχουμε σαν ξεχωριστοί άνθρωποι, σαν συγχωριανοί και πηγαίνοντας πιο μακριά, ακόμα και σαν έθνος.
Καλωσορίσατε λοιπόν και ελάτε να κάνουμε βόλτα μαζί στη Λάγκα του πριν και του τώρα...

Σάββατο 30 Ιουνίου 2018

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΕΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙ

Θυμάστε το παλιό εικονοστάσι της γιαγιάς?
Σχεδόν όλοι έχουμε ένα σκονισμένο, στο πατάρι, στο ντουλάπι ή σε κάποια γωνιά του σπιτιού, και ίσως να το θεωρούμε ένα βάρος που κληρονομήσαμε από τη γιαγιά. Φέρνει στο νου εικόνες βγαλμένες από τις αναμνήσεις των παλιών....



Η μάνα πάντα φρόντιζε το καντηλάκι του να καίει ήταν δεν ήταν γιορτή,θεωρούνταν ευλογία για το σπίτι και προστασία από όλα τα κακά. Πόσες προσευχές δεν είχε ακούσει το παλιό εικονοστάσι... όταν δεν είχαν να φάνε, όταν το μεροκάματο στα χωράφια του πατέρα δεν έπιναν τα μικρά, όταν έβρεχε καταρρακτωδώς και οι τρύπες στην σκέπη έσταζαν,η μάνα έπιανε με λεκάνη τσίγκινες τα νερά και προσευχόταν μην πλημμυρίσει το σπίτι, όταν αρρώσταιναν τα μέλη της οικογένειας, και έκαιγε ο πυρετός... Ήθελε, η Παναγία να κάνει το θαύμα της γιατί που λόγος για γιατρούς και φάρμακα… και όλες οι προσευχές από μέσα της να μην ακούσει κανείς και στεναχωρηθεί... όλα να τα αντέχει... όλα να τα υπομένει... Έτσι μεγάλωσε τα παιδιά της... με βοήθεια το παλιό εικονοστάσι και την ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ! Και τον άγιο- προστάτη της οικογένειας.


Στα χρόνια της τουρκοκρατίας τα εικονοστάσια ήταν πολύ απλά. Ήταν ένα μικρό ράφι από σανίδι και ένα υποστήριγμα καρφωμένα, σε μια γωνία του δωματίου, ψηλά κοντά στο ταβάνι. Στο ραφάκι αυτό τοποθετούσαν τις εικόνες, την καντήλα με το λάδι και το φυτιλάκι και δίπλα σε ένα μικρό βαθύ πιάτο το κόκκινο πασχαλινό αυγό. 
Και ας μην ξεχνάμε το θυμιατό που κάθε Κυριακή και γιορτή θυμιάτιζε το σπίτι και ευωδίαζε το μοσχολίβανο διώχνοντας κάθε ιδέα κακού, προστατεύοντας έτσι ό, τι έκλειναν οι τοίχοι της οικίας.
Τα σταυρολούλουδα που έφερναν στο σπίτι την προστασία του Τιμίου Σταυρού, και το κηροπήγιο που άναβε το κεράκι για κάθε προσευχή ή ικεσία.
  
Άναβαν την καντήλα σε καθημερινή βάση, παρόλο που το λάδι ήταν ακριβό. Τότε μαγείρευαν με λίπος, επειδή ο τόπος μας δεν παράγει λάδι. Μόνο στις σαλάτες χρησιμοποιούσαν το λάδι και στην καντήλα του εικονοστασίου. 
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΙΣ ΜΑΝΑΔΕΣ ΜΑΣ!

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2018

2ΗΜΕΡΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΛΑΓΚΙΩΤΩΝ- ΜΕΡΟΣ B'.

Κυριακή πρωί και ξεκινάμε με ένα πρωινό μπουφέ σε μια απίστευτη σάλα. Σε λίγο θα συναντήσουμε τον πραγματικό λόγο της επίσκεψής μας. Θα μεταβούμε στο χωριό Λουτρό Καρδίτσας να συναντήσουμε συντοπίτες μας Λαγκιώτες που ζουν από πολλά χρόνια σ' αυτόν τον τόπο που τους πρόσφερε απλόχερα τις ευκαιρίες ζωής που αποζητούσαν.
Η ιστορία πηγαίνει αρχίζει πριν από 150 χρόνια περίπου- στα 1874, όταν οι πρώτοι Λαγκιώτες κατέφθασαν εκεί αναζητώντας καλύτερες συνθήκες ζωής. Ακολούθησαν κι άλλοι, και μάλιστα και μία οικογένεια από το κοντινό χωριό Βράχος. Στα 1954 άρχισε η επικοινωνία μεταξύ των Λαγκιωτών των δύο τόπων. Έκτοτε υπάρχει συστηματικά, με τις δύο πλευρές να επισκέπτονται συχνά η μία την άλλη. 
Πήγαμε λοιπόν ως Σύλλογος- μετά από 25 και πλέον χρόνια- να επισκεφτούμε και να συναντήσουμε τους ανθρώπους αυτούς, τους ανθρώπους μας, και νιώσαμε ότι δεν πήγαμε σε ξένους επίσκεψη. Πήγαμε στην οικογένειά μας. Κυριακή πρωί εκκλησιαστήκαμε στον Ιερό Ναό αγίου Παντελεήμονα του χωριού, με Λειτουργό τον αρχιμανδρίτη πατέρα Χρυσόστομο, ο οποίος μας καλωσόρισε στο πέρας της Θείας Λειτουργίας. 










































Η συγκίνηση των ανθρώπων που μας υποδέχτηκαν ήταν ολοφάνερη, καθώς και των επισκεπτών τους. Μάθαμε την ιστορία των οικογενειών των ανθρώπων εκεί και τους δεσμούς με τη μητέρα Λάγκα και τη νοσταλγία τους για εκείνο τον τόπο. Και την επιθυμία τους να μη διακοπεί αυτή η επικοινωνία. Αποσπάσαμε και την υπόσχεση ότι θα μας επισκεφθούν τάχιστα και εκείνοι. 













Και όταν ήρθε η ώρα του αποχωρισμού, τα φιλιά και οι αγκαλιές έγιναν ένα με την ευχή "Καλή Αντάμωση". Ποτέ "αντίο". "Καλή αντάμωση". Ευχαριστούμε για την υποδοχή και την φιλοξενία τους και ελπίζουμε να ανταποδώσουμε όσο το δυνατόν συντομότερα. 




Και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής περνώντας κάποιες ώρες στα πανέμορφα Τρίκαλα. Τόπος που προσφέρει τόσα πολλά και τόσο φιλική στον πολίτη. Με ιστορία 3.000 ετών. Ανεβήκαμε στο κάστρο με το μεγάλη ρολόι, τριγυρίσαμε τα στενά και τον πεζόδρομο, περπατήσαμε πλάι στο ποτάμι, τον Ληθαίο ποταμό και θαυμάσαμε το άγαλμα του Ασκληπιού. 
                                      

                                      

                                       




































































Και συνεχίζοντας τον δρόμο της επιστροφής μας, αυτός μας έφερε στα Μετέωρα. Και ποιος δεν ξέρει το θαύμα αυτό της φύσης, που βρήκαν καταφύγιο μοναχοί της πίστης μας; παρά την κακοκαιρία θαυμάσαμε το μοναδικής ομορφιάς άγριο τοπίο αλλά και την ανθρώπινη θέληση που σε καιρούς δύσκολους και χαλεπούς έφτιαξε αυτά τα αριστουργήματα να στεγάσουν την πίστη στην ορθοδοξία. 
Και φτάνουμε στον αφετηρία μας γεμάτοι εικόνες και συναισθήματα, κερδισμένοι και πλούσιοι σε εμπειρίες και συναισθήματα.




























































Εις το επανιδείν φίλοι μου!