Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΑΣ ΤΟΠΟΣ

Καλωσορίσατε στον τόπο μας. Στη Λάγκα. Η Λάγκα είναι ένα χωριό χωμένο μέσα στο δάσος, στους πρόποδες των Οντρίων και ταυτόχρονα του Γράμμου, σε ένα απαράμιλλης ομορφιάς τοπίο, στην Καστοριά. Σε όλους εσάς που παρακολουθείτε συστηματικά ή όχι τα τεκτενόμενα του χωριού μας, σας εύχομαι καλή περιήγηση. Το blog αυτό είναι καθαρά λαογραφικό και περιγραφικό τόσο της σύγχρονης όσο και της παλιάς ζωής της Λάγκας. Γιατί δεν πρέπει να χαθούν οι παραδόσεις και η ιστορία μας. Χωρίς αυτά, χωρίς να γνωρίζουμε την κληρονομιά μας, δεν μπορούμε να υπάρχουμε σαν ξεχωριστοί άνθρωποι, σαν συγχωριανοί και πηγαίνοντας πιο μακριά, ακόμα και σαν έθνος.
Καλωσορίσατε λοιπόν και ελάτε να κάνουμε βόλτα μαζί στη Λάγκα του πριν και του τώρα...

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2020

ΒΟΛΤΑ ΣΤΗ ΛΑΓΚΑ ΤΗΝ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020

 Καλησπέρα φίλοι μου. Γεμάτη εθνική υπερηφάνεια η σημερινή μέρα, η μέρα που οι Έλληνες πρόταξαν τον εαυτό τους μπροστά στο τέρας του ιταλικού φασισμού, και όχι μόνο δεν έκαναν ούτε ένα μέτρο πίσω, αλλά με ορμή τους έστειλαν πίσω βαθιά στην ενδοχώρα της Αλβανίας, ελευθερώνοντας την Βόρειο Ήπειρο. Και όλα ξεκίνησαν με το ΟΧΙ που είπε χωρίς δεύτερη σκέψη ο τότε πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς, που βρήκε σύμφωνο το σύσσωμο ελληνικό έθνος.

Και φέτος, μέσα στην ερημιά που επέβαλλε ο COVID19, βρεθήκαμε να περπατάμε στους δρόμους της Λάγκας, μέσα σ' ένα μελαγχολικό αλλά πανέμορφο φθινοπωρινό τοπίο. Δεν γίνονται εκδηλώσεις σήμερα γιατί προέχει η υγεία και η ασφάλειά μας.  Όμως, στη Λάγκα σκιρτά η ελληνική καρδιά. Πολλά σπίτια είχαν σημαίες στα μπαλκόνια τους. Και η γαλανόλευκη κυμάτιζε χωρίς να σκιάζεται από την σκιά του ιού. Μπόρα είναι και θα περάσει.

Φτάνοντας στο χωριό, η φύση έχει ντυθεί τα πολύχρωμά της.


                                            Και φυσικά δε λείπει ποτέ η σημαία από το Ηρώο μας.




Τόσες σημαίες φωτίζουν την ερημιά του χωριού. 

Και μια ιδέα έρχεται ξαφνικά και είναι τόσο απλή, αλλά τόσο λαμπρή.  Ένα μικρό, χειροποίητο στεφάνι φτιάχνεται από τον ταπεινό κισσό της αυλής. Ας είναι αρκετό να τιμήσει τη λαμπρότητα της ημέρας. 

Και ξάφνου στη βόλτα του πετυχαίνουμε τοκ κύριο Χρήστο. Φορώντας τη μάσκα του πάντα. και μας έκανε την χάρη, ως πρεσβύτερος, να καταθέσει το στεφάνι μας υπέρ των ηρώων του έπους του 1940.


Ανθισμένο αυτήν την εποχή ακόμα το αγιόκλημα, μοιάζει να θυμιατίζει ευωδιάζοντας τον αέρα. 

Και κατά την επιστροφή μας, η τύχη μας επιφύλαξε τη συνάντησή μας με την αυτοκινητοπομπή που λόγω της αδυναμίας εκτέλεσης των παρελάσεων, παρήλασαν με τις σημαίες να κυματίζουν και τις κόρνες να ξεσηκώνουν και να θυμίζουν στον κόσμο τη σπουδαιότητα της ημέρας. και ότι δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστεί. 






Φίλοι μου, ανακαλύψαμε σήμερα ε αυτήν την προσπάθεια ότι είμαστε πολλοί! Πολλοί Έλληνες που είμαστε περήφανοι για την καταγωγή μας, για την ιστορία μας και για την συνέχισή της. Και όσο υπάρχουν έστω και λίγοι από εμάς, τίποτα δεν χάθηκε.

ΖΗΤΩΝ ΤΟ ΟΧΙ!

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου