ΠΑΣΧΑ 2012

Καλησπέρα φίλοι μου. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σας εύχομαι. Πάσχα Κυρίου σήμερα και η χριστιανοσύνη γιορτάζει. Δυστυχώς στη Λάγκα δεν είχαμε την λειτουργία της Ανάστασης, κι έτσι παρακολουθήσαμε μόνο την πρώτη Ανάσταση χθες βράδυ στο Βράχο. Οπότε, το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε σήμερα, ήταν να ακολουθήσουμε τα μαγειρικά έθιμα της ημέρας. Από νωρίς μπήκε το αρνί στη σούβλα και σιγοψηνόταν γυρίζοντας αργά- αργά πάνω από σιγανή φωτιά.

Βρήκαμε και μια καλή ευκαιρία για βόλτα στο βουνό, παρόλο που τα σύννεφα μας απειλούσαν με βροχή. Έτσι λοιπόν, ανεβήκαμε σιγά- σιγά στον παλιό δρόμο για το Κρυονέρι, για να επισκεφτούμε τον Αι- Λιά.

Και δείτε κι εσείς τι αντικρίσαμε:

Κατ' αρχήν, το χωριό έχει πολλές επισκέψεις από αρκούδες. Οικογένειες ολόκληρες, περπατούν στους δρόμους έξω από το χωριό.

Ατρόμητοι όμως συνεχίζουμε τη βόλτα μας στη σκιά των Οντρίων.

Κι ένας σκαραβαίος βγήκε για σεργιάνι.

Φτάσαμε στον Α- Λιά. Χτυπήσαμε και την καμπάνα του δυνατά.

Η φύση γύρω από το ξωκλήσι.

και ο καταπληκτικός καταρράκτης μας. Μακάρι να μπορούσαν να σας μεταφέρω και τον εκκωφαντικό θόρυβο που κάνουν τα ορμητικά νερά του.

Παίρνουμε την κάθοδο. επίσης καταπληκτική θέα.

Και το παμπάλαιο εικόνισμα ανάμεσα στα κέδρα. Στέκεται ολόρθο σε πείσμα των καιρών.

Αντικρίζουμε τη Λάγκα, και στο βάθος όλη η ομορφιά του τόπου μας.

Στο ρέμα μέσα οι πασχαλούδες άνθισαν. Πάντα συνοδεύουν την Ανάσταση, όσο νωρίς κι αν είναι.

Η τελευταία άποψη του Αι- Λια πριν χαθεί από τα μάτια μας.

Τέτοιους πίνακες, μόνο η φύση ξέρει πως να ζωγραφίσει.

Μια όψιμη κρανιά, τώρα άρχισε να ανθίζει. Ακόμα μπουμπουκιασμένη είναι.

και τα πρώτα ίτσια, φύτρωσαν ταπεινά, ανάμεσα στα ξερά από τον χειμώνα χόρτα.

Φτάνουμε στο χωριό.

Κι εκεί, προς το τέλος της διαδρομής μας, ένας μοναχικός ασφόδελος χαρίζει μοναδικό χρώμα δίπλα στο μονοπάτι.

Και μια εικόνα που μας έφερε θλίψη. Ο βαρύς χειμώνας "πήρε" κι ένα ακόμα σπίτι. Κρίμα.

Όμως, ο σουβλιστός οβελίας μας περιμένει να τον ξεκοκαλίσουμε. Ξεροψημένος.

και περιφερειακά τα μπιφτεκάκικα και τα παϊδάκια. Τίποτα δεν πήγε χαμένο.

Φίλοι μου, το χωριό δεν είχε κόσμο για να γιορτάσουμε μαζί. Κι έτσι, κάναμε αυτό που ξέραμε καλά. Γίναμε ένα με την Λαγκιώτικη φύση. Και όλα μας έγνεφαν ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Να είμαστε όλοι καλά, και του χρόνου να είμαστε περισσότεροι. Με υγεία.

Εις το επανιδείν φίλοι μου.