Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΑΣ ΤΟΠΟΣ

Καλωσορίσατε στον τόπο μας. Στη Λάγκα. Η Λάγκα είναι ένα χωριό χωμένο μέσα στο δάσος, στους πρόποδες των Οντρίων και ταυτόχρονα του Γράμμου, σε ένα απαράμιλλης ομορφιάς τοπίο, στην Καστοριά. Σε όλους εσάς που παρακολουθείτε συστηματικά ή όχι τα τεκτενόμενα του χωριού μας, σας εύχομαι καλή περιήγηση. Το blog αυτό είναι καθαρά λαογραφικό και περιγραφικό τόσο της σύγχρονης όσο και της παλιάς ζωής της Λάγκας. Γιατί δεν πρέπει να χαθούν οι παραδόσεις και η ιστορία μας. Χωρίς αυτά, χωρίς να γνωρίζουμε την κληρονομιά μας, δεν μπορούμε να υπάρχουμε σαν ξεχωριστοί άνθρωποι, σαν συγχωριανοί και πηγαίνοντας πιο μακριά, ακόμα και σαν έθνος.
Καλωσορίσατε λοιπόν και ελάτε να κάνουμε βόλτα μαζί στη Λάγκα του πριν και του τώρα...

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

ΛΑΓΚΙΩΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ

Καλημέρα φίλοι μου. Το κρύο αυξάνει και τουρτουρίζουμε μόλις απομακρυνθούμε από το τζάκι. Και φυσικά το χωριό είναι υπέροχο. Όμως ο καθαρός αέρας είναι ότι πρέπει για να μας ανοίξει την όρεξη. Λες και η ανορεξία ήταν ποτέ χαρακτηριστικό μας. Τέλος πάντων. Σήμερα, θα θυμηθούμε ένα άκρως χειμωνιάτικο λαγκιώτικο φαγητό. Την τραχανόπιτα. Και λέω χειμωνιάτικο, γιατί τώρα είναι η εποχή της γουρουναχαράς και κάθε σπίτι είχε πολλές τσιγαρίδες. Οπότε και με το φρέσκο κρέας, η τραχανόπιτα είναι πολύ πιο νόστιμη. Εννοείται. Η συνταγή είναι εξαιρετικά εύκολη στην παρασκευή της. Και άλλο τόσο στην κατανάλωσή της. Ας την δούμε όμως:


Τραχανόπιτα

Υλικά:
100γρ βούτυρο
αλάτι χονδρό
½ κιλό τραχανάς σταρένιος
½  κούπα λίγδα (χοιρινό λίπος) λιωμένη
½ κούπα (τζίμπες) τσιγαρίδες ψιλές από τον πάτο του καζανιού
Διαδικασία:
Βάζουμε σε νερό που βράζει το χοντρό αλάτι, το βούτυρο και τον τραχανά και περιμένουμε να χυλώσει, ανακατεύοντας τακτικά.
Βουτυρώνουμε το ταψί και ρίχνουμε μέσα τον βρασμένο τραχανά. Περιχύνουμε με λίγδα κι από πάνω βάζουμε τις τσιγαρίδες. Ψήνουμε στους 180ο C για 30’ περίπου να ροδίσει. Εναλλακτικά, αντί για λίγδα, αλάτι και τσιγαρίδες, μπορούμε να βάλουμε ζάχαρη και η πίτα μας να γίνει γλυκιά.

Καλή σας επιτυχία σας εύχομαι. Προσέξτε στη χώνεψη. Τίποτα δε βοηθάει περισσότερο από ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί. (Έτσι με βολεύει, έτσι λέω). 
Εις το επανιδείν φίλοι μου.

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Η ΛΑΓΚΑ ΣΤΟ ΚΡΥΟ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ

Γεια σας και πάλι φίλοι μου. Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να χαίρεστε την ζωή σας. Και στους δύσκολους καιρούς που περνάμε, μην ξεχνάτε ότι αυτά που μας κάνουν αληθινά ευτυχισμένους και χαρούμενους είναι δωρεάν. Και πάντα να χαμογελάτε. Είναι πολύ σημαντικό...
Λόγους να χαμογελάμε έχουμε πολλούς. Ένας είναι για παράδειγμα μια ωραία βόλτα στο χωριό. Όπως αυτή που έκανα σήμερα. Προχθές σας έδειξα το δάσος. Σήμερα την Λάγκα. Το έχω κάνει πολλές φορές, το ξέρω, αλλά νομίζω ότι πάντα είναι διαφορετική. Ελάτε μαζί μου και πιστεύω πως θα συμφωνήσετε:

Μπορείτε να διακρίνετε τον σπίνο; Κάθεται σε ένα κλαδί στη μέση της φωτογραφίας. Ήταν ένα δυνατό προμήνυμα χιονιού. Μακάρι, γιατί υπάρχει πάρα πολύ ξηρασία και παγωνιά.

Μια παλιά καλύβα. Ακόμα κρατεί ενάντια στο πέρασμα του χρόνου.

Μια άποψη το Πάνω και Κάτω μαχαλά, καθώς και της Καστοριάς ακόμα στο βάθος.

Πόσο γραφικό το χωριό μας!






Μια παλιά χαρακτηριστική εξωτερική πόρτα. Ακόμα χρησιμοποιείται. Τόσο γερή.

Έχουν γίνει οι απαραίτητες προμήθειες ξύλων για τις σόμπες και τα τζάκια.Ας μην ξεχνάμε ότι το κρύο είναι ιδιαίτερα τσουχτερό εδώ.

Η γατούλα λιάζεται στη μέση του δρόμου. Μαζεύει ήλιο για τον χειμώνα.

Και ο σκύλος φυλάει την πόρτα του καφενείου. 

Σκάρφη βρασμένη. Δεν θα συνιστούσα να την χρησιμοποιήσετε. Είναι άκρως τοξικό, κι επικίνδυνο για όποιον δεν την γνωρίζει. Αυτοί όμως που ξέρουν...

Φίλοι μου, αυτήν ήταν και η σημερινή Κυριακάτικη βόλτα μας στη Λάγκα. Κρυώσαμε λίγο, αλλά χαλάλι της. Εις το επανιδείν φίλοι μου.

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΒΟΛΤΑ

Καλησπέρα φίλοι μου. Ελπίζω και σήμερα να σας βρίσκω όλους καλά. Το κρύο των ημερών είναι αρκετά τσουχτερό και η φύση ετοιμάζεται να φορέσει τα χειμωνιάτικά της. Εμείς τα φορέσαμε ήδη. Όντας στα τέλη του φθινοπώρου, οι εικόνες είναι ανάλογες. Έκανα το απόγεμα μια βόλτα προς το Κρυονέρι, δεν έφτασα γιατί ο δρόμος σε ορισμένα σημεία είχε πολλή λάσπη και φοβήθηκα μην κολλήσει το αυτοκίνητο, και δεν υπήρχε κανείς στο χωριό να με βοηθήσει. Αλλά όσο είδα ήταν απλά φανταστικό. Ελάτε μαζί μου στη βόλτα:

Τα Όντρια μακριά στην παγωμένη καταχνιά του σούρουπου.

Τα πρόβατα αψηφούν το κρύο και βγήκαν στο δρόμο και στις πλαγιές για τροφή.


Η παγωνιά κρατά όλη μέρα. Το πρωί είχε -8 βαθμούς C. Πως να λιώσει αυτός ο πάγος; Πόσο να ζεστάνει στη διάρκεια της μέρας;

Και η πάχνη φυσικά δε λιώνει. Και από πάνω πέφτει κι άλλη κατά τη διάρκεια της νύχτας και το αποτέλεσμα; φαίνεται σαν χιόνι.

Άκρως φθινοπωρινή και ρομαντική διαδρομή. Το μόνο που ακούγεται στο παγωμένο περιβάλλον είναι ο θόρυβος που κάνουν τα φύλλα όταν πέφτουν από τα δέντρα. Όσα έχουν απομείνει στα κλαριά.

Τα Τζαντήρια στο φως του ήλιου που δύει.

Ακόμα και τον στρατό επιστρατεύσαμε να ανοίξει τους δρόμους στο δάσος.

Στο Παλιοφρίτι.

Η πάχνη δημιουργεί κρυστάλλους. Η φύση μέσα στην τόση σοφία της είναι και πανέμορφη.

Τα Όντρια στέκονται στο βάθος αγέρωχα και περήφανα.


Ο δρόμος της επιστροφής.


Άλλη μια παγωμένη ομορφιά που μας πρόσφερε η λαγκιώτικη φύση.


Ελάτε τώρα να σας κεράσω καφέ ή τσάι. Ό, τι θέλετε και να ζεσταθούμε γύρω από την σόμπα του καφενείου. Να μιλήσουμε και με τους λιγοστούς θαμώνες του.
Ορίστε. Ένα μέρος για κάθε δραστηριότητα. Ακόμα και για τις Πανελλήνιες διαβάζουμε στη Λάγκα.

Το τσίπουρο είναι απαραίτητο για να ζεσταθούμε.

Το τσάι και η μπύρα το ίδιο. Εγώ ήπια καφέ. Κοπιάστε.

Φίλοι μου, αυτή ήταν και η σημερινή βόλτα μας. Μακάρι την επόμενη φορά να την ολοκληρώσω. Πάντως είμαι πολύ ευχαριστημένη... και κρυωμένη. Ας είναι. Άξιζε τον κόπο. Καλή συνέχεια να έχετε φίλοι μου.

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

ΛΑΓΚΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Καλημέρα, φίλοι μου. Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά. Χειμωνιάζει με γοργούς ρυθμούς και μαζευόμαστε όλοι γύρω από τη σόμπα ή το τζάκι και θυμόμαστε ιστορίες και γελάμε. Ή καλύτερα οι μεγαλύτεροι θυμούνται και εμείς οι μικρότεροι ξεπατωνόμαστε στα γέλια. Έτσι έγινε και τις προάλλες, που ήμασταν μαζεμένοι γύρω από την σόμπα στη Λάγκα στο καφενείο. Το κέντρο συνάντησης. Οπότε, ακούστε κι εσείς μια ιστορία για άλλη μία φοβερή και τρομερή Λαγκιώτισσα μητέρα:


Η    έ ξ υ π ν η    μ η τ έ ρ α!

Κάποτε ήταν μια μητέρα που είχε 7 παιδιά. Και για να έχει το σπίτι όσο περισσότερη ποικιλία γινόταν, κατέβαινε στο παζάρι κάθε Τρίτη και ψώνιζε ό, τι μπορούσε. Μόνο που σχεδόν ποτέ δεν περίσσευε κάτι γι’ αυτήν. Είδε κι απόειδε και κάποια φορά που πήγε στο παζάρι στο Άργος Ορεστικό, ανάμεσα στα άλλα ψώνια πήρε και 7 μήλα.
Όταν το μεσημέρι γύρισε σπίτι, έδωσε τα μήλα στα παιδιά. Μόνο που τότε τους είπε:
-Να’ τε παιδιά μου από ένα και δόμ’ τε από μισό.
Κι έτσι η μητέρα έσκασε να τρώει μήλα εκείνη την ημέρα.

Φίλοι μου, η εξυπνάδα της ράτσας μας, δεν έχει τελειωμό. Αρκεί να την χρησιμοποιούμε για το καλό και σωστό. Νομίζω ότι όλοι θα συμφωνήσετε μαζί μου.
Εις το επανιδείν.

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

ΝΤΟΠΙΟΛΑΛΙΑ 15 (τυχαίο νούμερο)

Καλημέρα φίλοι μου. Μετά από καιρό πάλι εδώ.Πλέον τα γεγονότα μας μονοπωλούν και ξεχάσαμε και τις υποχρεώσεις μας απέναντί σας. Συγγνώμη για άλλη μια φορά. Σήμερα λοιπόν θα σας πω μερικές ακόμα κουβέντες λαγκιώτικες. Απολαύστε λοιπόν: 
Χαΐρι. Προκοπή. Αχαΐρευτος= ανεπρόκοπος.    
Χάιτας. Ληστής, ανυπότακτος, αλήτης. 
Χαμάλης. Αχθοφόρος. (τουρκ= hamal) Χαμαλιάτικα. Αμοιβή του αχθοφόρου. (hamaliye)  Παένω. Πηγαίνω. 
Παιδί. Αγόρι.
Παλιορούτι. Παλιό σκισμένο ρούχο, κουρέλι. 
Πανα(γ)ύρι. Πανηγύρι. (panayir) – ελληνική λέξη 
Σαματάς. Θόρυβος, κρότος, αναταραχή. (samata
Σαράντισμα. Ξεμάτιασμα. 
Σαράφης. Αργυραμοιβός, τραπεζίτης. (saraf)
Σαρμανίτσα. Κούνια μωρού.
Λουμάκι. Μικρό δέντρο. 
Λούνα. Λάσπη.
Λούτσα. Μούσκεμα. (σλάβικο= luza)

Αυτά και για σήμερα φίλοι μου. Νοσταλγήσατε τον τόπο μας λίγο; Ελπίζω. Καλή συνέχεια να έχετε.