ΑΝΑΣΤΑΣΗ 2015- ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ ΠΡΩΤΗ ΒΟΛΤΑ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑΤΗΣ ΛΑΓΚΑΣ

Καλησπέρα φίλοι μου. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Ξημέρωσε μια απίθανη μέρα σήμερα στη Λάγκα. Κι έτσι, μολις ξυπνήσαμε ετοιμαστήκαμε να κάνουμε τον πρώτο μας περίπατο στα βουνά μας. Και ανταμοιφθήκαμε και με το παραπάνω. Ευλογηθήκαμε πολλάκις.Ας περιηγηθούμε μαζί στα σημερινά μας θαύματα, τέτοια που μονο η φύση γνωρίζει πως να μας αποκαλύπτει.

Το σαλέπι άρχισε να ξεπροβάλλει μέσα από την χειμωνιάτικη ακόμα γη.

 Και συναντηθήκαμε με μια χελώνα, την πρώτη του χρόνου. Μάλλον μόλις ξυπνούσε από την χειμέρια νάρκη, γιατί ήταν οκνή και δεν αντιδρούσε με ταχύτητα. Δε μας φοβήθηκε καθόλου. Αγουροξυπνημένη ήταν. 

Κατακτούμε κορυφές.

Η Λάγκα μας από το βουνό. Τέλεια εναρμονισμένη στο περιβάλλον της.

Στο δρόμο για τον Αι- Λια και λίγη ξεκούραση.

 Χνάρια από ζαρκάδια. Αυτά, μακάρι να βρεθούν στο δρόμο μας.

 Η Ράχη γεμάτη χιόνια ακόμα.

 Νάτα ξανά τα χνάρια. Μα που είναι τα ζαρκάδια;

 Η σκάρφη ολάνθιστη. Εξαιρετικα ενδιαφέρον φυτό.
Κι εδώ φίλοι μου, μας έγινε η χάρη και συναντήσαμε ένα μεγαλοπρεπές ζευγάρι ζαρκαδιών. Φυσικά και δεν πρόλαβα να τ' αποθανατίσω, γιατί εξαφανίστηκαν με τόση ταχύτητα που μείναμε με το στόμα ανοιχτό. Από την τεράστια χαρά που νιώσαμε.

Οι πασχαλούδες δε μπορεί να λείπουν από την Ανάσταση του Κυρίου μας. 

 Και το βηχάνι ξεπροβάλλει ανθισμένο στη λασπωμένη γη. Χωρίς τα φύλλα του ακόμα. 

Και φτάνουμε στο ξωκκλήσι του Αι- Λια.

Και βλέπουμε απέναντι την απότομη πλαγιά που μοιάζει με ακρόπολη του μακρινού παρελθόντος.

Και γυρίζουμε το βλέμμα μας και αντικρίζουμε τον καταρράκτη μας. Είναι εποχιακός, γιατί τους ζεστούς μήνες ξηραίνεται.    

                                                                      Εδώ στο βάθος καταλήγει και σχηματίζει το ρέμα του χωριού.

 Και φυσικά η αναμνηστική πόζα.

 Πως μοιάζει ο κόσμος από τον καταρράκτη.

 Και φυσικά η αναμνηστική πόζα. 

 Φτάσαμε στην κορυφή του. 

 Ανάψαμε ένα κεράκι στον Αι- Λια, ευχαριστώντας για όσα ζήσαμε σήμερα.

 Λίγο παρακάτω, υπάρχει ένα πολύ παλιό ταπεινό Εικόνισμα. Είναι ένα μικρό εκκλησάκι στην άκρη του παλιού μονοπατιού αφιερωμένο στον προφήτη.

 Και να που κατέκτησα κι άλλη κορυφή! 

Από άλλη άποψη,με τη Λάγκα να ξεπροβάλλει επιτέλους στο βάθος.

 Αυτή η φωτογραφία είναι από τρυπημένο βράχο.

 Βγήκαν δειλά- δειλά και τα κρινάκια.

 Η Πλακαριά.

 Στην άκρη του δρόμου, μας κοιτούσε επίμονα ένας μπάκακος. Αποδείχτηκε ότι ήταν μουμιοποιημένος από το χιόνι του χειμώνα και στεκόταν σαν άγαλμα κάποιου καλλιτέχνη. 

 Και βρίσκουμε ένα σπίτι που η πόρτα του είναι ανοιχτή και ψήνεται ο οβελίας. Μας καλωσόρισαν με θερμότητα τέτοια, που μόνο οι Λαγκιώτες γνωρίζουν να υποδέχονται τους απρόσκλητους επισκέπτες και να τους κάνουν να νιώθουν σα στο σπίτι τους.

 Και όλο και καταφθάνει κόσμος στο φιλόξενο σπίτι.

 Η χαρούμενη οικοδέσποινα μας κερνάει το κόκκινο αυγό της Λαμπρής.

 Παίρνουμε το δρόμο για το δικό μας πλέον σπίτι και συναντούμε κι άλλους. Με χαρά και φιλιά και ευχές για την Ανάσταση του Κυρίου μας.

 Η παιδική χαρά της Λάγκας στην εκκλησία αντιλαλεί από τις παιδικές φωνές. Τι συγκίνηση. Από το καλοκαίρι έχουν ν' ακουστούν παιδάκια να παίζουν εκεί.

Φτάνουμε στο σπίτι και βλέπουμε κόσμο να απολαμβάνει το ζεστό ήλιο στο μπαλκόνι με μεζέδες και καλό τσίπουρο

 ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ Στράτο!

 ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ Θανάση!

ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΕΣ 2,5 ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ. ΑΥΤΗ ΕΝΑΙ Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΛΑΓΚΑΣ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕ ΣΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΙ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ, ΣΕ ΑΝΤΑΜΟΙΒΕΙ ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΡΟΧΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΒΛΕΜΜΑ ΠΟΥ ΤΗΣ ΡΙΧΝΕΙΣ.

ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ!