Κυριακή πρωί και ξεκινάμε με ένα πρωινό μπουφέ σε μια απίστευτη σάλα. Σε λίγο θα συναντήσουμε τον πραγματικό λόγο της επίσκεψής μας. Θα μεταβούμε στο χωριό Λουτρό Καρδίτσας να συναντήσουμε συντοπίτες μας Λαγκιώτες που ζουν από πολλά χρόνια σ' αυτόν τον τόπο που τους πρόσφερε απλόχερα τις ευκαιρίες ζωής που αποζητούσαν.
Η ιστορία πηγαίνει αρχίζει πριν από 150 χρόνια περίπου- στα 1874, όταν οι πρώτοι Λαγκιώτες κατέφθασαν εκεί αναζητώντας καλύτερες συνθήκες ζωής. Ακολούθησαν κι άλλοι, και μάλιστα και μία οικογένεια από το κοντινό χωριό Βράχος. Στα 1954 άρχισε η επικοινωνία μεταξύ των Λαγκιωτών των δύο τόπων. Έκτοτε υπάρχει συστηματικά, με τις δύο πλευρές να επισκέπτονται συχνά η μία την άλλη.
Πήγαμε λοιπόν ως Σύλλογος- μετά από 25 και πλέον χρόνια- να επισκεφτούμε και να συναντήσουμε τους ανθρώπους αυτούς, τους ανθρώπους μας, και νιώσαμε ότι δεν πήγαμε σε ξένους επίσκεψη. Πήγαμε στην οικογένειά μας. Κυριακή πρωί εκκλησιαστήκαμε στον Ιερό Ναό αγίου Παντελεήμονα του χωριού, με Λειτουργό τον αρχιμανδρίτη πατέρα Χρυσόστομο, ο οποίος μας καλωσόρισε στο πέρας της Θείας Λειτουργίας.
Η συγκίνηση των ανθρώπων που μας υποδέχτηκαν ήταν ολοφάνερη, καθώς και των επισκεπτών τους. Μάθαμε την ιστορία των οικογενειών των ανθρώπων εκεί και τους δεσμούς με τη μητέρα Λάγκα και τη νοσταλγία τους για εκείνο τον τόπο. Και την επιθυμία τους να μη διακοπεί αυτή η επικοινωνία. Αποσπάσαμε και την υπόσχεση ότι θα μας επισκεφθούν τάχιστα και εκείνοι.
Και όταν ήρθε η ώρα του αποχωρισμού, τα φιλιά και οι αγκαλιές έγιναν ένα με την ευχή "Καλή Αντάμωση". Ποτέ "αντίο". "Καλή αντάμωση". Ευχαριστούμε για την υποδοχή και την φιλοξενία τους και ελπίζουμε να ανταποδώσουμε όσο το δυνατόν συντομότερα.
Και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής περνώντας κάποιες ώρες στα πανέμορφα Τρίκαλα. Τόπος που προσφέρει τόσα πολλά και τόσο φιλική στον πολίτη. Με ιστορία 3.000 ετών. Ανεβήκαμε στο κάστρο με το μεγάλη ρολόι, τριγυρίσαμε τα στενά και τον πεζόδρομο, περπατήσαμε πλάι στο ποτάμι, τον Ληθαίο ποταμό και θαυμάσαμε το άγαλμα του Ασκληπιού.
Και συνεχίζοντας τον δρόμο της επιστροφής μας, αυτός μας έφερε στα Μετέωρα. Και ποιος δεν ξέρει το θαύμα αυτό της φύσης, που βρήκαν καταφύγιο μοναχοί της πίστης μας; παρά την κακοκαιρία θαυμάσαμε το μοναδικής ομορφιάς άγριο τοπίο αλλά και την ανθρώπινη θέληση που σε καιρούς δύσκολους και χαλεπούς έφτιαξε αυτά τα αριστουργήματα να στεγάσουν την πίστη στην ορθοδοξία.
Και φτάνουμε στον αφετηρία μας γεμάτοι εικόνες και συναισθήματα, κερδισμένοι και πλούσιοι σε εμπειρίες και συναισθήματα.
Εις το επανιδείν φίλοι μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου