ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΕΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙ

Θυμάστε το παλιό εικονοστάσι της γιαγιάς?

Σχεδόν όλοι έχουμε ένα σκονισμένο, στο πατάρι, στο ντουλάπι ή σε κάποια γωνιά του σπιτιού, και ίσως να το θεωρούμε ένα βάρος που κληρονομήσαμε από τη γιαγιά. Φέρνει στο νου εικόνες βγαλμένες από τις αναμνήσεις των παλιών....

Η μάνα πάντα φρόντιζε το καντηλάκι του να καίει ήταν δεν ήταν γιορτή,θεωρούνταν ευλογία για το σπίτι και προστασία από όλα τα κακά. Πόσες προσευχές δεν είχε ακούσει το παλιό εικονοστάσι... όταν δεν είχαν να φάνε, όταν το μεροκάματο στα χωράφια του πατέρα δεν έπιναν τα μικρά, όταν έβρεχε καταρρακτωδώς και οι τρύπες στην σκέπη έσταζαν,η μάνα έπιανε με λεκάνη τσίγκινες τα νερά και προσευχόταν μην πλημμυρίσει το σπίτι, όταν αρρώσταιναν τα μέλη της οικογένειας, και έκαιγε ο πυρετός... Ήθελε, η Παναγία να κάνει το θαύμα της γιατί που λόγος για γιατρούς και φάρμακα… και όλες οι προσευχές από μέσα της να μην ακούσει κανείς και στεναχωρηθεί... όλα να τα αντέχει... όλα να τα υπομένει... Έτσι μεγάλωσε τα παιδιά της... με βοήθεια το παλιό εικονοστάσι και την ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ! Και τον άγιο- προστάτη της οικογένειας.

Στα χρόνια της τουρκοκρατίας τα εικονοστάσια ήταν πολύ απλά. Ήταν ένα μικρό ράφι από σανίδι και ένα υποστήριγμα καρφωμένα, σε μια γωνία του δωματίου, ψηλά κοντά στο ταβάνι. Στο ραφάκι αυτό τοποθετούσαν τις εικόνες, την καντήλα με το λάδι και το φυτιλάκι και δίπλα σε ένα μικρό βαθύ πιάτο το κόκκινο πασχαλινό αυγό. 

Και ας μην ξεχνάμε το θυμιατό που κάθε Κυριακή και γιορτή θυμιάτιζε το σπίτι και ευωδίαζε το μοσχολίβανο διώχνοντας κάθε ιδέα κακού, προστατεύοντας έτσι ό, τι έκλειναν οι τοίχοι της οικίας.

Τα σταυρολούλουδα που έφερναν στο σπίτι την προστασία του Τιμίου Σταυρού, και το κηροπήγιο που άναβε το κεράκι για κάθε προσευχή ή ικεσία.

  

Άναβαν την καντήλα σε καθημερινή βάση, παρόλο που το λάδι ήταν ακριβό. Τότε μαγείρευαν με λίπος, επειδή ο τόπος μας δεν παράγει λάδι. Μόνο στις σαλάτες χρησιμοποιούσαν το λάδι και στην καντήλα του εικονοστασίου. 

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΙΣ ΜΑΝΑΔΕΣ ΜΑΣ!