ΆΙ- ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Καλημέρα φίλοι μου. Σήμερα, παραμονές της γιορτής των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, θα δούμε με ποιον τρόπο, ή μάλλον με πόση μεγαλοπρέπεια γιορτάζονταν αυτή η μέρα στη Λάγκα. Γιατί ήταν από τις πιο σημαντικές γιορτές του χωριού. Το παλιό ξωκκλήσι κατείχε πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά των Λαγκιωτών. Και η ημέρα που γιόρταζε η χάρη των αγίων ήταν σημαντική όχι μόνο για τους Λαγκιώτες, αλλά και για τα γύρω χωριά Και το γλέντι ήταν μεγάλο. Ας δούμε όμως με λεπτομέρεια τι γινόταν  την παραμονή και την αυτή ημέρα:

                                                                    ΑΓΙΟΣ    ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

     Η μεγαλύτερη γιορτή του Μάη στη Λάγκα ήταν και είναι φυσικά, η γιορτή του Μεγάλου Κωνσταντίνου και της μητέρας του Αγίας Ελένης. Γιορτάζει ο παλαιός ναός που βρίσκεται μέσα στο δάσος και είναι αφιερωμένος στους δύο αγίους της πίστης μας.

     Κατά τα παλαιότερα έτη, η γιορτή ήταν ένα μεγάλο γλέντι που άρχιζε την παραμονή και κατέληγε στο τέλος της μέρας των Αγίων. Ο εσπερινός της παραμονής τελούνταν με όλη τη μεγαλοπρέπεια της εποχής, καθώς η προσέλευση των πιστών να προσκυνήσουν ήταν εξαιρετικά μεγάλη. Ο αυλόγυρος και ο γύρω τόπος ήταν γεμάτος από κατασκηνωτές και φυσικά πραματευτάδες. Οι πραματευτάδες ήταν ο παράδεισος για τα παιδιά. Ο κόσμος που ερχόταν και κατέκλυζε το ναό και την περιοχή γύρω από αυτόν, ήταν από τα γύρω χωριά- το Νεστόριο, τη Νίκη, το Μελάνθιο, την Κοτύλη και την Κυψέλη.

     Όλοι αυτοί οι πιστοί, ήθελαν να λάβουν την ευλογία των Αγίων και κυρίως να πάρουν νερό από το Αγιονέρι, μια πηγή που βρίσκεται στην πλαγιά λίγο πιο κάτω  από την είσοδο του Ναού. Το θεωρούσαν θαυματουργό, κι έπρεπε απαραίτητα να πιουν λίγο από αυτό, και οπωσδήποτε να φέρουν κατά την επιστροφή τους λίγο στο σπίτι τους, να το φυλάξουν στο εικονοστάσι και λίγο ακόμα για να πιουν οι δικοί τους άνθρωποι, οι οποίοι για κάποιον λόγο είχαν μείνει πίσω και δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν στο προσκύνημα.

     Αυτά συνέβαιναν την παραμονή κατά τον εσπερινό. Βέβαια, οι Λαγκιώτες δεν κατασκήνωναν στον αυλόγυρο της εκκλησίας. Επέστρεφαν στο χωριό. Και μάλιστα ήταν πολύ ανυπόμονοι γι’ αυτό, γιατί ακολουθούσε μεγάλο γλέντι με πολύ φαγητό και κλαρίνα στα καφενεία του χωριού ως αργά το βράδυ. Υπήρχε πολύς κόσμος που γλεντούσε, γιατί υπήρχαν και πολλοί φιλοξενούμενοι. Από παντού. Τα σπίτια ήταν γεμάτα, και όλοι κοιμούνταν στρωματσάδα. Φυσικά κανείς δε νοιαζόταν.

     Η επόμενη μέρα, η καθεαυτή γιορτή, ήταν αργία για το χωριό. Τα παιδιά δεν είχαν σχολείο. Αργότερα βέβαια, ήταν καθολική αργία λόγω της ονομαστικής εορτής του βασιλέα Κωνσταντίνου.

Το αποτέλεσμα αυτής της κίνησης ήταν ακόμα περισσότερο γλέντι για τους Λαγκιώτες, αλλά και όλους τους προσκυνητές. Μετά τη λειτουργία, οι παρευρισκόμενοι το ‘στρωναν στο χορό έξω από την εκκλησία, αλλά επέστρεφαν νωρίς στο χωριό.

Αυτό δεν σήμαινε ότι η μέρα έφτανε στο τέλος της. Στη Λάγκα το γλέντι συνεχιζόταν ως αργά το βράδυ, με κλαρίνα και χορούς. Και τα σπίτια μοσχομύριζαν από τα ψητά ή σουβλιστά αμνοερίφια, τα οποία κρατούσαν επί τούτου, για εκείνη τη μέρα, λόγω των φιλοξενούμενων κάθε οικογένειας. Και στο τέλος της μεγάλης αυτής γιορτής, και αφού οι φιλοξενούμενοι έπαιρναν το δρόμο της επιστροφής, μπορούσε κανείς να ακούει από παντού την ευχή: «Άντε, και του χρόνου με υγεία».

Φίλοι μου, σήμερα δεν υπάρχουν παρά μόνο κάποια απομεινάρια αυτής της μεγάλης γιορτής. Είναι το γλέντι την παραμονή το βράδυ που γίνεται στο Δημ. Σχολείο, και η καθιερωμένη λειτουργία την ημέρα της γιορτής. Ας μην αφήσουμε έστω κι αυτά τα έθιμα να χαθούν. Ας βρεθούμε όλοι μαζί να γλεντήσουμε και να ανταλλάξουμε ευχές. 

Σας περιμένουμε με χαρά.

Εις το επανιδείν φίλοι μου.