Καλησπέρα φίλοι μου. Μεγάλη μέρα ξημέρωσε σήμερα για την Ελλάδα μας, επίκαιρη όσο ποτέ. Ανάμνηση της άρνησης υποταγής στον ξένο κατακτητή που εποφθαλμιούσε την πολυπόθητη πατρίδα μας, που έγινε και η αιτία να ξεσηκωθούν όλοι οι καταπιεσμένοι της εποχής ώστε οι "ήρωες να πολεμούν ως Έλληνες"! Ανάμνηση των ανθρώπων εκείνων και των αγώνων τους που μη αντέχοντας στους ώμους τους το βαρύ ζυγό της σκλαβιάς, χάρισαν σε εμάς, τους απογόνους τους το πολυτιμότερο αγαθό που δόθηκε ποτέ στον άνθρωπο: την Ελευθερία. Σε κάθε της μορφή και έκφανση.
Αρχίζοντας, ως ελάχιστο φόρο τιμής ας αναφέρουμε τις 8.000 πεσόντες στο έπος του '40 στην Αλβανία. Ακόμα τα ιερά οστά τους κείτονται εκεί, είτε θαμμένα πρόχειρα κάπου στα σπλάχνα της αφιλόξενης εκείνης γης, είτε ξασπρισμένα τα δέρνει ο άνεμος και τ'αγιάζι πάνω της.
Ποιο τραγούδι και ποιο μοιρολόι, ποια ανθρώπινη φωνή μπορεί να περιγράψει το μεγαλείο της ψυχής των πεσόντων; Κανένα. Ίσως μόνο ο θρήνος στη μουσική του ελληνικού οργάνου. Κλαίει το κλαρίνο, κλαίνε και οι ψυχές μας για τα αδικοχαμένα παλληκάρια.
https://www.youtube.com/watch?v=e5ji_XmjPBs
Όμως, να η τρομακτική αυτή τύχη τους επέτρεψε να περάσουν στην ιστορία ως ήρωες! Και όσο ζουν και υπάρχουν Έλληνες στα πέρατα τούτης της γης, δεν θα ξεχαστούν ποτέ!
Γι' αυτό και μεις, σε πείσμα των καιρών, παρευρεθήκαμε σε μια σεμνή τελετή προς τιμήν των ηρώων, εμφανών και αφανών.
Δείτε λοιπόν τι κάναμε στη Λάγκα σήμερα:
Έρχεται και ο δραγάτης, ηγετική μορφή των τελετών,αφού δίνει το βήμα με τη σφυρίχτρα του.
Και η μικρή μας πομπή ξεκινά, με τη σημαία και το στεφάνι να προπορεύονται.
"Μακεδονία Ξακουστή" και "Πάνω κει στις Πίνδου μας τις κορφές" αντηχούν από τα στόματα όλων μας.
Και η κατάθεση στεφάνου στο ηρώο του χωριού μας.
Ενός λεπτού σιγή, τιμής ένεκεν στους πεσόντες υπέρ της πατρίδας.
Υπερήφανα κρατάμε την ελληνική σημαία. Και ένας Λαγκιώτης να μείνει,υπερήφανα μόνος θα την κρατάει.
Ο Εθνικός μας Ύμνος δια στόματος όλων των παρευρισκομένων.
Ομοβροντίες που σημαίνουν τη λήξη της τελετής μας.
Η επιστροφή στο καφενείο για το επόμενο βήμα της ημέρας.
Τα Όντρια αγέρωχα ατενίζουν τις πράξεις των ανθρώπων στο πέρασμα του χρόνου. Πανέμορφα μέσα στην φθινοπωρινή φορεσιά τους.
Στο καφενείο του χωριού πλέον, το ελληνικό καφεδάκι σερβίρεται με το παραδοσιακό λαγκιώτικο κέρασμα: το μπισκοτολούκουμο. Το ξέρουν οι μεγάλοι, το έμαθαν και οι νεότεροι.
Η κατάθεση στεφάνου και ζωντανά.
Ο Εθνικός Ύμνος ζωντανά.
Το πέρας της τελετής με τις ομοβροντίες.
Όχι πια δάκρυα πόνου για τους πεσόντες του ηρωικού έπους του '40 φίλοι μου. Μόνο δάκρυα περηφάνιας να αυλακώνουν το πρόσωπό μας καθώς αναφωνούμε: ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1940!
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου