Καλησπέρα φίλοι μου. Και σήμερα να που βρισκόμαστε πάλι όλοι μαζί. Με υγεία ελπίζω. Και όσο κρατά ο καιρός καλός, τόσο η Λάγκα θα έχει κόσμο. Αρνούνται να φύγουν από το χωριό. Και σοφά πράττουν. Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να το κάνω αυτό. Βέβαια, από χθες το βράδυ βρέχει, αλλά δεν πτοείται κανείς. Είναι πολύ νωρίς ακόμα. Έχουμε καλόν καιρό μπροστά μας για να χαρούμε την φύση στο χωριό. Και πάρτε μια ιδέα, πως περνά η ζωή εδώ. Χαλαρά, με βόλτες το απόγευμα αφού πέσει ο ήλιος και μετριαστεί η ζέστη, και ετοιμάζοντας ότι προσφέρεται για τον χειμώνα από την λαγκιώτικη γη.
Ας κάνουμε μια βόλτα μέσα στους δρόμους, στα σπίτια και στις αυλές, να απολαύσουμε κι εμείς τις μυρωδιές και την θαλπωρή των φιλόξενων κατοίκων της Λάγκας:
Τα μήλα στο δέντρο άρχισαν να κοκκινίζουν. Ζουμερά και τραγανά, προσφέρουν τόσα πολλά στον ανθρώπινο οργανισμό. Δεν θεωρήθηκε λοιπόν άδικα η μηλιά το Δέντρο της Σοφίας. Γι' αυτήν εκδιώχθηκε ο άνθρωπος από τον Παράδεισο. Και εξακολουθεί να μας βάζει σε πειρασμό, κάθε φορά που βλέπουμε κλωνάρια να λυγίζουν κάτω από το βάρος των μήλων. Και πόσο χιλιοτραγουδισμένη είναι η μηλιά. "Μήλο μου κόκκινο..." τραγουδά ο λαός μας από το βάθος του χρόνου.
Η Τούλα Θεοχάρη μας προσκαλεί στο σπίτι της να μας κεράσει ένα κρύο νερό, καφέ, και ό, τι άλλο διαθέτει. Πάντα ο κόσμος στο χωριό μοιράζεται ό, τι έχει, άσχετα με τον αν το διαθέτει σε μικρή ή μεγάλη ποσότητα.
Στο μπαλκόνι του σπιτιού της μας περίμενε μια μεγάλη έκπληξη. Φιλοξενούμενοι Λαγκιώτες από την Καρδίτσα. Ο Σωτήρης Θεοχάρης με την σύζυγό του. Στα αριστερά διακρίνεται και ο νοικοκύρης του σπιτιού Αποστόλης Θεοχάρης.
Να κι ένα ακόμα σπίτι. Στον κήπο του μπερδεύονται τα λουλούδια με τα κηπευτικά. Καμιά γωνιά δε μένει ανεκμετάλλευτη.
Μας καλησπερίζει και η Τούλα Χριστοδούλου. Φροντίζει τις τριανταφυλλιές της με περισσή αγάπη. Γι' αυτό έγιναν σαν δέντρα.
Ο Θωμάς Νάκου και ο Παναγιώτης Ριζόπουλος στο καφενείο. Τους περιτριγυρίζει μια γάτα. Μάλλον κάτι θα μυρίστηκε.
Η Μάχη Ριζοπούλου σύζυγος του Παναγιώτη. Απολαμβάνει το απόγευμα και την παρέα. Η Λάγκα αποτελεί το μοναδικό χωριό του οποίου οι γυναίκες πηγαίνουν στο καφενείο. Είναι τόπος συνάντησης όλων.
Κάποιοι άραξαν στα παγκάκια κοντά στη βρύση του χωριού. Η βόλτα αποδεικνύεται αρκετά κουραστική και επιβάλλεται μια σύντομη ή διαρκής στάση για ξεκούραση. Και συνεχίζουμε.
Μια ακόμα εικόνα από έναν ανακατεμένο κήπο. Πως αλλιώς μπορεί να είναι αφού όλα έχουν θεριέψει; Είναι το σπίτι του Στέφανου Θεοχάρη.
Καλωσορίσαμε στην κουζίνα της Αγνής Θεοχάρη. Μας προσκάλεσε να μας προσφέρει κάτι. Φιλόξενη όπως πάντα.
Να και η Χρυσάνθη Ζούκη που έρχεται να συμμετέχει στην παρέα μας.
Φεύγοντας, στα παγκάκια συναντάμε άλλη παρέα που ξεκουράζεται από την βόλτα της: Η Χρυσούλα Παπαδημητρίου , Η Ανθούλα Κίτσου, η Σούλα Πρέμπτη και η Γεωργία Λάγουρη.
Όσες γυναίκες δεν βολτάρουν αυτήν την ώρα, ασχολούνται με την διατήρηση των λαχανικών για τον χειμώνα. Η Κούλα Κατσάνου κάνει σάλτσα. Μόλις μάζεψε τις ντομάτες από τον κήπο της. Υπάρχει πιο νόστιμη σάλτσα; Δεν θα το' λεγα.
Φίλοι μου, εδώ τελείωσε και αυτή η βόλτα στους μαχαλάδες του χωριού. Θα κάνουμε πολλές βόλτες ακόμα μαζί. Όμως, αύριο είναι η μέρα που θα δείτε την Γιορτή της Πίτας. Ξεκουραστείτε τώρα, κάντε μια στάση στα παγκάκια, και αύριο τα λέμε πάλι. Καλή συνέχεια να έχετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου